Urodził się 2 maja 1908 roku w Skarżysku, w rodzinie maszynisty kolejowego. Po ukończeniu gimnazjum im. Bolesława Prusa w Sosnowcu, zostaje przyjęty na Wydział Nawigacyjny Państwowej Szkoły Morskiej w Tczewie. Po jej ukończeniu odbywa przeszkolenie wojskowe w Szkole Podchorążych Rezerwy Marynarki Wojennej w Toruniu. W 1938 roku uzyskuje dyplom kapitana żeglugi wielkiej. W czerwcu 1939 roku podejmuje pracę pilota w Kapitanacie Portu w Gdyni.
24 sierpnia 1939 roku zostaje zmobilizowany i dowodzi plutonem w obronie Gdyni. Za odwagę i męstwo na polu walki odznaczony zostaje Krzyżem Walecznych. Po kapitulacji dostaje sie do niewoli niemieckiej. W maju 1945 roku po wyzwoleniu obozu jenieckiego przez aliantów pełni służbę w Polskiej Marynarce Wojennej w Anglii. W październiku 1945 roku, po zdemobilizowaniu, rozpoczyna pracę w przedsiębiorstwie Gdynia-Ameryka Linie Żeglugowe, a w stycznia 1946 roku przyjeżdża do Polski, aby objąć stanowisko zastępcy kierownika Wydziału Holowniczo-Ratowniczego Żeglugi Polskiej S.A. w Gdyni. Z całym swoim zespołem podejmuje pracę oczyszczania portów i red z wraków statków.
Od 2 stycznia 1951 roku w powołanym nowym przedsiębiorstwie Polskim Ratownitwie okrętowym w Gdyni - kpt. ż. w. Witold Poinc zostaje zastępcą dyrektora ds. technicznych. Kontynuuje rozpoczęte prace przy wydobywaniu wraków. Pod jego kierownictwem ekipy PRO wydobyły ponad 200 wraków, z tego około 30 zostało odbudowanych i podniosło polską banderę.
Największym osiągnięciem zespołu, którym kierował kpt. Poinc było podniesienie wraku niemieckiego pancernika "Gneisenau" blokującego wejście do portu Gdynia. W 1952 roku za opracowanie metody podnoszenia wraków kpt. Poinc otrzymuje Nagrodę Państwową II stopnia, a rok później - za metodę odmulania zatopionych statków - nagrodę zespołową. W 1954 r. w pobliżu Jastarni, pod kirunkiem kpt. Poinca podniesiony zostaje z dna wrak statku "Seeburg" o nośności 13.750 DWT (późniejszy "Dzierżyński").
W 1957 r. kpt. Poinc przeniesiony zostaje służbowo na stanowisko Kapitana Portu w Gdańsku. Staje się jednym z twórców koncepcji budowy Portu Północnego. W 1965 roku, jako Kapitan Portu kieruje akcjš ratowania statku PLO "Paweł Finder", uszkodzonego przy nabrzeżu przez statek grecki.
W 1968 roku Minister Żeglugi powołuje kpt. Poinca na stanowisko Delegata Ministra Żeglugi przy Odwoławczej Izbie Morskiej w Gdyni i zastępcę dyrektora Gdńskiego Urzędu Morskiego do spraw awaryjności w żegludze morskiej.
W 1969 roku kpt. ż. w. Witold Poinc odznaczony zostaje Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
Od 1971 roku jest członkiem Rady Społecznej Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, a od 1973 roku przewodniczšcy komisji do spraw aktualizacji programów nauczania wyższych szkół morskich. Nadal utrzymuje kontakt z Polskim Ratownictwem Okrętowym, jako doradca i konsultant.
W 1975 roku przechodzi na emeryturę. Kpt. ż. w. Witold Poinc umiera 18 września 1982 r. w Domu Pogodnej Starości "Za Falochronem". Pochowany zostaje w Alei Zasłużonych na cmentarzu witomińskim w Gdyni.
MEDALE I ODZNACZENIA KPT. Ż. W. WITOLDA POINCA
| Krzyż Walecznych | 1946 r. |
| Srebrny Krzyż Zasługi | 1950 r. |
| Srebrna Odznaka Racjonalizatora Produkcji | 1950 r. |
| Order Sztandaru Pracy II klasy | 1951 r. |
| Nagroda Państwowa II stopnia (indywidualna) | 1952 r. |
| Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) | 1953 r. |
| Kawalerski Krzyż Orderu Odrodzenia Polski | 1954 r. |
| Medal X-lecia PRL | 1955 r. |
| Złota Odznaka "Zasłużony Pacownik Morza" | 1956 r. |
| Odznaka Honorowa "Za zasługi dla Gdańska" | 1960 r. |
| Odznaka Honorowa "Zasłużony Ziemi Gdańskiej" | 1960 r. |
| Odznaka 1000-lecia Polski" | 1964 r. |
| "Za Zasługi dla Obronno�ci Kraju" | 1966 r. |
| Medal "Odra -Nysa-Bałtyk" | 1967 r. |
| Medal Zwycięstwa | 1967 r. |
| Odznaka Grunwaldu | 1967 r. |
| Oficerski Krzyż Orderu Odrodzenia Polski | 1968 r. |
| Order Sztandaru Pracy I klasy | 1969 r. |
Statek Kapitan Poinc
To tylko część zdjęć statku Kpt. Ż.W. Witolda Poinca.
